همه بازیکنان هاکی روی یخ باید از یک کلاه با بند استفاده کنند و اختیاری می‌توانند از یک شبکه یا صفحه حفاظتی برای صورت استفاده کنند. کلاه‌های هاکی در اندازه‌های مختلف آمده و بسیاری از مدل‌های قدیمی نیز می‌توانند با گشودن یا بستن پیچ‌ها در کنار یا پشت کلاه تنظیم شوند. کلاه‌های هاکی روی یخ از پوشش خارجی سخت اما انعطاف‌پذیری ساخته شده‌اند، معمولاً از نایلون یا ABS، و دارای فوم پارچه‌ای وینیل نیتریل سخت درونی هستند تا شوک‌ها را کاهش دهند. حتی با وجود کلاه و شبکه/صفحه حفاظتی، مغتشش‌های مغزی و آسیب‌های صورتی در این ورزش اتفاق معمولی هستند.

 برای "اسکیت‌کاران"، معمولاً محافظ گردن از یک سری پلیت‌های نایلون یا ABS برای مقاومت در برابر نفوذ تشکیل شده است، با فوم برای راحتی و جلوگیری از فشار و پوشش خارجی از نایلون مقاوم در برابر پارگی. برای دروازه‌بان‌ها، معمولاً محافظ گردن یک پنل منحنی از مواد شفاف لکسان است که به وسیله بندهای نایلون، تا حدی به شکل گورگت نظامی از فلز آویزان می‌شود. هر دوی این‌ها با هدف کاهش خطر آسیب به گردن یا گلو توسط توپچک یا تیغه اسکیت ساخته شده‌اند.

معمولاً محافظ شانه‌های هاکی از یک پوشش با پارچه‌های نرم دارای پنل‌های جلویی و پشتی تشکیل شده‌اند، که دارای بندهای ولکرو برای بسته‌شدن هستند، و شانه‌های نرم یا سخت با گز تاشونده بر روی شانه که گاهاً دارای محافظت‌های بازویی متصل اختیاری هستند. این محافظ‌ها به طور اصلی سینه، دستهای ضلعی، سولار پلکسوس، نخاع و شانه‌ها را در برابر توپچک‌های پرتابی و برخورد با سایر بازیکنان یا یخ محافظت می‌کنند. آن‌ها برای تمامی لیگ‌های تفریحی اجباری نیستند ("لیگ‌های بدون چک" حمله‌های چک به مهاجمان را مجاز می‌کنند و لیگ‌های با مهارت کم به ندرت توپچک‌ها را از یخ خارج می‌کنند) و اغلب برای جلسات تمرینی بدون تماس با بدن حذف می‌شوند، اما تقریباً همیشه توسط بازیکنان در طول بازی‌ها پوشیده می‌شوند.

 برای محافظت از مچ‌دست و گاهی هم ترایسپس در مقابل توپچک‌ها، به علاوه یک جام محکم شانه‌ها. محافظ مچ‌دست برای تمام بازیکنان هاکی اهمیت دارد. این محافظ‌ها می‌توانند مفصل مچ و استخوان‌های بازو را از خوردگی‌ها محافظت کنند و از شکستگی جلوگیری کنند. محافظ مچ‌دست مفصل مچ را و بخشی از بازوهای بالا و پایین را پوشش می‌دهند. برخی از محافظ‌های مچ‌دست دارای توسعه‌هایی هستند که می‌توانند کل بازوی بالا را بپوشانند. اکثر محافظ‌های مچ‌دست قابل تنظیم هستند و با بندهای ولکرو بسته می‌شوند.

پیراهن هاکی

 شانه و محافظ مچ دست را می پوشاند. پیراهن‌ها برای شناسایی تیم و بازیکن شماره گذاری و تفکیک بر اساس رنگ به کار می‌روند و تیم‌ها، به ویژه در سطوح مهارتی بالا، ممکن است برای بازی‌های خانگی و بیرون از خانه از چند سبک پیراهن مختلف استفاده کنند. پیراهن‌های سنتی هاکی از اندازه بزرگ، تقریباً مربعی و از بافت‌هایی با انعطاف محدود ساخته شده‌اند. یک "بند نبرد" در بیشتر لیگ‌های حرفه‌ای الزامی است؛ این بند پیراهن را به داخل شلوار متصل می‌کند و جلوگیری می‌کند که در موقعیت‌های نبرد حریف بازیکن پیراهن او را از سرش بیرون بکشد. پیراهن‌های جدیدتر به دلیل استفاده از بافت‌های الاستیک شکل‌مانده‌تر هستند و در کل تنشان به پیراهن‌های فوتبال آمریکایی شباهت دارد.

 روی دست‌ها پوشیده می‌شوند و این دستکش‌ها با دستهای و کف دست نسبت به کفی پارچه نسبتاً نازک ساخته شده‌اند، در حالی که به دست‌ها به شدت وسادت‌بخشی را فراهم می‌کنند؛ این دستکش‌ها همچنین برای تقویت انگشتان شسته‌ها طراحی شده‌اند تا از خم شدن به عقب جلوگیری کنند.

شلوار هاکی

 

این شلوارها شورت‌های بلند به ارتفاع زانو هستند که شامل محافظ‌های ران، لگن، حوضه، و دم‌ستیک هستند و در کمر تنگ می‌شوند. آن‌ها معمولاً با یک کمربند یا بند نگه داشته می‌شوند.

جاک استرپ یا محافظ لگن برای خانم‌ها

جاک یک فوم محافظی است که برای محافظت از اعضای تناسلی طراحی شده است. جاک به راحتی در یک بند یا نوعی از پشتیبان ورزشی قرار می‌گیرد. برخی از جاک‌ها دارای کمربند‌های جاروبی هستند تا امکان پوشیدن جوراب‌های بلند را همزمان فراهم کنند. اکنون بسیاری از شرکت‌ها "شورت جاک" تولید می‌کنند که یک جاک استرپ به شکل یک جفت شورت باکسر یا ورزشی یا به شورت‌های الاستیک مشابه "شورت باکسر" ادغام شده است، که محدوده پوشاک را افزایش داده و به چسبیدگی بهتر جاک به تناسلی بازیکن کمک می‌کند بدون جابه‌جایی محافظ متصل شود. پوشاک مشابهی به نام "محافظ‌های لگن" یا به صورت غیررسمی "جیل استرپ" وجود دارد که یک پوسته سخت برای محافظت از اعضای تناسلی زنانه و قسمت پایینی لگن از ضربه فراهم می‌کنند.

كمربند چرتک 

 گاهاً بازیکنان از چرتک برای نگه داشتن جوراب‌های هاکی استفاده می‌کنند. چرتک به سادگی یک بند لاستیک است که به دور کمر می‌رود و دارای چندین بند است که به سمت جلو و پشت پاها می‌روند. در انتهای هر بند، یک قفل یا یک قلاب وجود دارد که به جوراب متصل می‌شود. چرتک‌های جدیدتر دارای بندهای ولکرو هستند که نصب جوراب‌ها را آسان‌تر می‌کنند. بسیاری از شلوارهای هاکی و شورت‌های جاک حالا دارای چرتک‌های داخلی هستند به شکل یک پچ ولکرو در جلو و عقب پا، که جوراب را گرفته و نگه می‌دارند.

 این محافظ‌ها شامل یک محافظ زانو نیز هستند و دارای یک پوسته پلاستیکی سخت در جلو و بیرونی برای محافظت در برابر توپچک‌ها هستند، اما معمولاً حفاظت کم یا هیچ حفاظتی بر روی ساق پا ندارند. محافظ‌های شین به حفاظت از مفصل زانو و استخوان‌های جلویی پا از توپچک‌ها، چوب‌ها، اسکیت، سقوط و ضربات دیگر کمک می‌کنند. با این حال، خرید محافظ‌های شین مناسب بسیار مهم است. اگر محافظ شین خیلی طولانی باشد، به سمت پاها فرورفته و جلوگیری از حرکت مناسب مچ پا می‌کند؛ اگر محافظ شین به درستی در مفصل زانو نمی‌نشیند، پس از محافظت نامناسب پاتلا و بروز آسیب می‌شود. برای محافظ‌های شین یک مقیاس اندازه وجود دارد که اکثر فروشگاه‌های ورزشی دارند و از آن برای ارزیابی اندازه مناسب می‌توان استفاده کرد.

 با جوراب‌های واقعی اشتباه نشود، جوراب هاکی سنتی یک جوراب بافته شده از پشم یا مواد مصنوعی بدون بخش پا هستند. این جوراب محافظ شین گارد را پوشش می‌دهد و به عنوان یک بخش الزامی از لباس رسمی همراه با پیراهن مطابق قوانین USA Hockey محسوب می‌شود.

انواع مختلفی از محافظ‌های دهان وجود دارد، از محافظ‌های پلاستیکی استاندارد تا ترکیبات "گرم کردن و گاز گرفتن" قابل سفت شدن به شکل دندان‌ها که صحبت کردن را آسان‌تر می‌کند. در گذشته، بسیاری از بازیکنان هاکی دندان‌های جلویی را از دست دادند و دلیل این اتفاق نپوشاندن دندان‌ها در برابر ضربات و دعواها بود. امروزه بیشتر بازیکنان هاکی محافظ‌های دهان می‌پوشند تا دندان‌ها و فک‌های خود را محافظت کنند. محافظ دهان همچنین می‌تواند ضربات به صورت را نرم‌تر کند و از شکستگی فک جلوگیری کند.

اسکیت های هاکی

 اسکیت های هاکی دارای یک پوسته سخت هستند که با استفاده از فوم حافظه و/یا قطعات قابل گرم کردن با دمای حرارتی به شکل پا بازیکن تنظیم می‌شوند، اغلب تقویت شده‌اند و توسط چهارچوب فلزی جلوگیری از برش تیغه اسکیت می‌کنند. برخلاف اسکیت های فیگور، تیغه اسکیت های هاکی دارای پاشنه گرد و بدون دندانه در نوک هستند، چرا که این دندانه ها می‌توانند در مواقع توده‌های بازی (pile-up) خطرناک باشند. اسکیت های یخ برای تمام بازیکنان هاکی ضروری هستند. همیشه باید قبل از خرید یک جفت اسکیت هاکی را امتحان کرد. اسکیت های هاکی در انواع و سایزهای مختلفی آمده و اجزای ضروری تمامی اسکیت شامل بوت داخلی، نگه‌دارنده خارجی و تیغه قابل اتصال به آن است. بیشتر اسکیت ها دارای پاپوش سخت در نوک و محافظان کامیونی/آخیلس هستند. به طور معمول زبان اسکیت باید به انتهای یا به اندازه‌ای بالاتر از آغاز محافظ شین برسد.

توپچک هاکی

 توپچک هاکی دارای قطر 3 اینچ، ضخامت 1 اینچ و وزن 6 اونس (170 گرم)، و دیسکی از لاستیک وولکانیزه هستند. کنترل این شیء نتیجه بازی را تعیین می‌کند.

چوب هاکی

 از چوب یا مواد ترکیبی ساخته شده، چوب هاکی در انواع مختلف و اندازه‌ها آمده است. ابعاد چوب بر اساس اندازه بازیکن متغیر است. به طور سنتی، تمام چوب ها تا اواخر دهه 1990 از چوب بودند؛ چوب ارزان و مقاوم است، اما ویژگی‌های هر چوب به دلیل تغییرات کوچک در ساختار چوب به طور ظریف متفاوت خواهد بود. آن‌ها همچنین قبل از شکستن انعطاف کمتری را مجاز می‌کنند. پیشرفت‌های بیشترین چوب‌های هاکی یخ از گرافیت ساخته شده و با الگوهای انعطاف دقیق ساخته می‌شوند که اجازه دقت و قدرت بیشتری در ضرب توپک را می‌دهد؛ با این حال این مزایا همراه با هزینه بیشتر و دوام کلی کمتری می‌آیند. چوب‌های گرافیت دو نوع یک تیکه و دو تیکه دارند؛ یک چوب دو تیکه (تشکیل شده از ساقه و تیغه) امکان سفارشی‌سازی بیشتری را با کاهش قطعات مورد نیاز فروشندگان فراهم می‌کند و اجازه می‌دهد تا ساقه یا تیغه آسیب دیده را بدون تعویض کلی چوب جایگزین کند. چوب‌های یک تیکه به طور کلی ویژگی‌های انعطاف بهتری به سمت پایین ساقه دارند، اما اگر چوب شکسته یا غیرقابل استفاده شود، به طور کامل دور انداخته می‌شود.

دروازه‌بان‌ها مجاز به استفاده از انواع ویژه‌ای از تجهیزات هستند، هم برای افزایش احتمال توقف توپک‌ها و هم برای حفاظت بیشتر. این تجهیزات از ضربات جلویی بیشتری محافظت می‌کنند، اما به طور کلی کمتر یا هیچ حفاظتی برای پشت دروازه‌بان ارائه نمی‌دهند. این به این دلیل است که یک دروازه‌بان همیشه باید رو به عملیات بازی باشد و زدن به منطقه‌ای که پوشش داده نشده به طور کلی یک اشتباه از سوی دروازه‌بان است. تقریباً تمام تجهیزات زیر در هر لیگی الزامی است.

چوب دروازه‌بان

 

دارای یک تیغه بزرگتر از چوب‌های بازیکن و یک ساقه پهن شده است. اینها به طور تقریبی همیشه از چوب تا شکست نمی‌شوند تا دوام بیاورند، به عکس ساختار کربن فیبری چوب‌های بازیکن مدرن، اما ممکن است داشتن پنل‌های شیشه‌ای یا کربن فیبری در تیغه و ساقه داشته باشند تا مقاومت در برابر ضربات افزایش یابد. اغلب برای مسدود کردن استفاده می‌شود، اما دروازه‌بان می‌تواند با آن توپک بازی کند. تیغه ممکن است خم شده باشد تا در بازی توپک کمک کند. طول چوب معمولاً کوتاه‌تر از چوب‌های بازیکن است تا پوشش بهتری بین بلاکر و کنار تنه در وضعیت پرواز یا "پروانه" فراهم کند و همچنین جلوگیری از پدل بیرون رفتن هنگام ایستادن کند، به وجود آمدن فضای خالی بین پنج حفره و پدل را جلوگیری کند.

تیغه‌ای با ضخامت بیشتر و شعاع بزرگتر دارد و کمترین پشتیبانی از مچ پا را ارائه می‌دهد که به دروازه‌بان امکان لغزش از روی اسکیت‌های خود برای انجام "پد استاپ" را آسان‌تر می‌کند. دموبوت به سطح یخ نزدیک‌تر از یک اسکیت هاکی عادی قرار دارد تا جلوگیری از گذر از زیر توپک‌ها از طریق فضای میان دموبوت و تیغه اسکیت شود. اصولاً اسکیت‌های هاکی عادی نیز مجاز هستند زیرا پیشرانش و حفاظت کافی را فراهم می‌کنند، اما به طور تقریبی هیچ وقت دیده نمی‌شوند.

ماسک‌ها به چهره بازیکن تنظیم می‌شوند و می‌توانند تحمل چندین ضربه با سرعت بالا از توپک‌ها را داشته باشند. اکثر لیگ‌ها اکنون توصیه یا الزام به این داده‌اند که دروازه‌بان‌ها گردن‌گردان (به شکل و کارکردی شبیه گرجت) را بیفشانند و/یا یک نگه‌دارنده گردن بافته شده را بپوشند تا از توپک‌ها و تیغه‌های اسکیت محافظت کنند. اینها اکنون برای تمام دروازه‌بان‌ها در NHL الزامی است پس از یک حادثه مشهور که در آن دروازه‌بان کلینت مالارچوک توسط تیغه اسکیت بازیکن استیو تاتل گردن‌زیری او را جدا کرد.

 در قسمت جلویی ضخیم‌تر از دسته‌های شانه بازیکن و همچنین شامل حفاظت از ساعد، مچ دست و بازوها می‌شود. منطقه محافظتی تا شکم گسترده است و معمولاً به شلوار متصل می‌شود تا حفاظت بی‌سروصدی فراهم کند. این پد‌ها برای کاهش وزن و مصالحه حرارتی، بسیار کمترین حفاظت از نخاع/پشت را ارائه می‌دهند.

روی دستی که چوب را در دست می‌گیرد قرار می‌گیرد، این دستکش دارای یک پد مستطیلی در پشت است که برای منحرف کردن توپک‌ها استفاده می‌شود. نوآوری‌های مدرن شامل بخشی خمیده برای تغییر مسیر توپک‌های منحرف شده به سمت خارج به جای بالا یا به عقب و بخش جلویی به شکل ویژه شکل داده شده برای انجام "پدل داون"، جایی که چوب افقی روی سطح یخ قرار داده می‌شود. معمولاً بلاکرها توسط قوانین لیگ محدود به ناحیه سطح کلی هستند.

 روی دست مخالف پوشیده می‌شود و برای جمع‌آوری توپک روی یخ یا گرفتن یک شوت پروازی استفاده می‌شود. دروازه‌بان می‌تواند با نگه داشتن یا گرفتن توپک در دستکش گرفتار کننده، بازی را منجمد کند و فورس فیس آف (موقعیت مهار توپک و برگرداندن بازی به حالت تجدید شروع) ایجاد کند، یا ممکن است "گرفتن و آزاد کردن" کند با گرفتن توپک و سپس انداختن آن به پشت توپک یا روی چوب تا ادامه بازی دهد. اندازه دستکش‌های گرفتار کننده معمولاً توسط قوانین لیگ در عرض وساده‌کاری مچ دست محدود می‌شود و در مجموع محیط دستکش.

شلوار دروازه‌بان 

 شامل وساده‌کاری رانی ضخیم‌تر و حفاظت اضافی حوضه/سرانه است، اما حفاظت کمتری از محل حفاظتی حوضه/سرانه (این توسط جوک مخفف و انعطاف بیشتر را فراهم می‌کند).

پد‌های دروازه‌بان

 شاید بخش دیدنی‌ترین تجهیزات یک دروازه‌بان باشد، "پاهای" دروازه‌بان پد‌های پشتی دارای وساده‌کاری ضخیم هستند که بالای اسکیت، ساق پا و زانوها را می‌پوشانند و وساده‌کاری اضافی در داخل پا و زانو دارند تا زانوی دروازه‌بان را در حین افتادن به وضعیت "پروانه" حفاظت کنند. پد‌ها عریض‌تر از 11 اینچ (280 میلی‌متر) نیستند و به اندازه پاهای هر دروازه‌بان فراهم می‌شوند.

پا از پا تا کمی بالاتر از زانو پوشش داده می‌شوند. به طور معمول این تنها حفاظتی است که به ساق‌پاهای یک دروازه‌بان ارائه می‌شود، زیرا پشت پد‌های ارزانترین مدل به سادگی مجموعه‌ای از بندها هستند. پد‌های دروازه‌بان مدل گرانقیمت اقلاب‌های انعطاف‌پذیری را برای حفاظت از ساق‌پا ارائه می‌دهند.